Ás veces vexo un observatorio

Créditos: Pablo J. Martínez Alemparte

Na parte de arriba contemplamos un fermoso ceo galego, de inverno. De esquerda á dereita podemos admirar varias constelacións entre as que destacan o Can maior (coa súa brillante estrela Sirio), Orión (dominando no centro da fotografía) e O Touro, coas súas cornas formadas polo cúmulo estelar aberto das Híades e unha manchiña pegada ao bordo superior que son as Pléiades, outro cúmulo de estrelas. Podes premer na imaxe para obter unha versión anotada da mesma.

Na parte de abaixo, coa característica forma redondeada, contemplamos un observatorio astronómico. Si, porque no noso país tamén se fai astronomía. Baixo a dirección dunha fundación no Observatorio Astronómico de Forcarei (OAF) colabórase en diversas actividades de divulgación científica e en campañas de observación astronómica.

Na parte do medio, afastando a Terra do ceo contemplamos a ubicua contaminación luminosa, neste caso a varias deceas de quilómetros de distancia no litoral galego. Se ben aparece sobreexposta nesta imaxe que ten 30 segundos de tempo de apertura do diafragma, resulta cada vez máis molesta para profesionais e para afeccionados a contemplar o ceo nocturno.

Poderías gostar de...

Un cometa sobre a catedral?

As apariencias enganan, unha vez máis. A imaxe parece amosar un cometa sobre a catedral de Santiago de Compostela cunha atmosfera postapocalíptica con esa cor

Oito minutos de meteoro

Iso foi o que captou o noso colaborador. Na choiva de meteoros das xemínidas destes días pasaron oitos minutos entre a primeira imaxe e a

Un billón de estrelas

En realidade, nesta imaxe hai moitas máis. Ese é o número de estrelas estimado para a galaxia de Andrómeda, que enche a foto. A veciña

Procura

Subscríbete!

Ceos Galegos 2024

1 comentario en “Ás veces vexo un observatorio”

Os comentarios están pechados.