Alumeando un novo ano
Créditos: Alfredo Madrigal
O faro de punta Roncadoira alumea ao contorno desde máis de 15 metros de altura. Da súa luz branca parece xurdir a Vía Láctea nun excelente arco que enmarca o ceo típico de inverno. Baixo a parte esquerda desa nube difuminada aparece a constelación de Can Maior que precede a Orión. Moi recoñecible coas súas tres estrelas do cinto, as brillantes dos hombreiros por riba e dos pés por baixo. Entre a luz do faro enxérgase unha manchiña luminosa creada por varios puntos luminosos que forman o cúmulo estelar aberto das Pléiades.
Comeza un ano novo. A Terra inicia unha volta nova ao redor da súa estrela a partires deste momento, escollido arbitrariamente polos humanos. O universo segue a moverse ao seu ritmo. Porque todo se move ao noso redor. Feliz aninovo 2018.
3 Respostas
[…] de ver no ceo. Entre o outono e a primavera, pero especialmente no inverno, percorren o ceo polo sur dentro da constelación do Touro e á dereita do recoñecible Orión. Son unha présa de estrelas, xuntiñas, sinxelas de ver […]
[…] Alumeando un novo ano era a imaxe que serviu de portada na edición do ano pasado de “Ceos Galegos 2018: calendario astronómico”. Unha fermosura de Alfredo Madrigal que aquí se amosaba no seu tamaño e proporción orixinal, sen recurtarse para entrar no formato do noso calendario. […]
[…] Gustamos dos faros. Son fermosos. Alumean na escuridade. O seu ritmo continuo permite orientarse aos barcos. Gustamos das estrelas. Son fermosas. Alumean na noite. O seu movemento indica onde está o norte. […]