Unha Lúa case nova

Créditos: Pablo J. Martínez Alemparte

O ciclo das fases da Lúa segue mes a mes. O crecente lunar segue á Lúa nova. Porén, nos primeiros días do abalo somos quen de ver o resto da Lúa cunha luz feble e tenue; chámase luz cinsenta ou cinérea. Mira a foto tomada desde a praia de Espedrigada (Vigo) o pasado día 19 e compróbao. Enxérganse os maria lunares, as zonas máis escuras, á perfección. Pero de onde provén esa luz da Lúa?

Se estiveramos na Lúa a Terra veríase case chea, case completamente alumeada polo Sol.  Precisamente é esa luz que despois de reflectirse no noso planeta volve ao noso satélite e despois de volta para ser captado polo fotógrafo. É un fenómeno coñecido desde a antigüidade. A primeira explicación case correcta escribiuna Leonardo da Vinci. No Códex Leicester aparece a súa descrición na que acerta na xeometría do fenómeno pero afirmaba erroneamente que é a luz reflectida polos océanos terrestres a que nos permite ver os mares lunares.

A luar reflíctese nun mar calmo con luces de barcos no horizonte, entre as que descata o faro de Cabo Bicos (Illa de San Martiño), e luces no ceo, como a estrela Iota Aquarii que acompaña o satélite natural.

Fotografía con 6 segundos de exposición, cámara Canon EOS60D, obxectivo EF 75/300 e ISO 1000.

Poderías gostar de...

Flores no ceo, flores na terra

Vistes as flores celestes? Máis ben son as flores cósmicas. Aí, no medio desa nube que se estrica en diagonal pola imaxe, semellan caraveis rosas.

O ano das auroras boreais galegas

Querido mañá, se cando leas isto eu xa estiver lonxe no tempo e no espazo que saibas que hai auroras inauditas coa rubién do que

Imaxe de telescopio na nebulosa Augamar

Unha augamar para a portada

Hai 30 000 anos unha estrela estoupou, enchendo o espazo ao seu redor dos materiais que foi creando no seu interior. No lugar da estrela

Procura

Subscríbete!

Ceos Galegos 2025

2 comentarios en “Unha Lúa case nova”

Os comentarios están pechados.