Adeus invernalia

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on telegram

Créditos da imaxe: Fins Eirexas

O arco da Vía Láctea acolle baixo a súa luz esas constelacións que pouco a pouco van ir desaparecendo dos nosos ceos de inverno. Aó pola esquerda, xusto por riba dunhas nubes tenues, saliéntase o punto máis brillante da estrela Sirio, na constelación do Can Maior. En vertical por riba dela e unha vez atravesada a nebulosidade da Vía Láctea está Proción, unha brillante estrela do Can Menor. Máis á dereita xa chega Orión, inzada de nebulosas. Un arco violáceo que rodea á esquerda das tres estrelas do cinto é o Bucle de Barnard. Na parte superior da constelación albíscase unha gran nebulosidade redondeada que se chama Lambda Orionis. No centro da imaxe está a constelación do Touro, destacando o seu ollo, a estrela amarelada Aldebarán e un grupiño de estrelas moi xuntiñas que son as Pléiades. Á esquerda, chegando ao norte, a piques de perderse entre as pólas dos eucaliptos do concello de Mazaricos (A Coruña) atopamos á galaxia de Andrómeda. Esta parte do ceo vai estando algo máis alta ao avanzar a primavera e o verán, sendo máis sinxela de ollar. No caso da galaxia satélite da nosa Vía Láctea, incluso a simple vista se estamos en lugares moi escuros.

Esta panorámica tomada no inverno do ano pasado precisou de 10 tomas de 60 segundos cada unha cunha cámara “full spectrum”. Empregouse un filtro especial para reducir a contaminación luminosa, pero aínda se albisca perfectamente no horizonte. Tamén se pode ver como a imaxe se deforma nos laterais; estamos a xuntar varias imaxes case planas para proxectar algo que semella esférico na realidade, e os algoritmos empregados polo programa informático crean esa deformación.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on telegram

Poderías gostar de...

Xa é primavera nos Ceos Galegos

Xa chegou a primavera ao hemisferio norte, o outono ao hemisferio sur. O equinoccio da primavera é un evento astronómico preciso que acontece ás 22:24

Un Sol con forma de estrela

Nalgunhas fotos o Sol parece unha estrela. Porque é unha estrela. De feito, os anglosaxóns aplícanlle un nome un tanto reiterativo: “sunstar” ou “sunburst”. Estamos

Forzas do ar, terra, mar e lume

Disque nesa pedrafita conflúen todas as forzas do Cosmos. Eis o fito de nome Marco do Vento, sen dúbida moi acaído. O lugar é senlleiro;

Procura

Subscríbete!

Ceos Galegos 2023