Cazando perseidas e algo máis
Créditos da imaxe: Antonio Paz Vázquez
Para ir de caza convén ir abondo preparado en función do tipo de présa que se queira capturar. Para cazar perseidas abonda cunha cámara réflex e un trípode, que nos permitan realizar tomas longas. Algúns fotógrafos. Disparan de xeito automático durante toda a noite para xa na casa examinar todas as imaxes realizadas e contar perseidas. Outros confían na sorte de ir disparando de xeito manual, o cal non está exento doutro tipo de sorpresas.
No noso caso, o fotógrafo subiu ao cumio do monte Faro no concello de Chantada (Lugo), collendo a ermita do cumio como fondo. Fuxindo de luces de coches, de lanternas e de pantallas de móbiles doutros interesados nas perseidas foi quen de captar un meteoro. A puntería foi tal que, ademais, o meteoro parece saír da galaxia de Andrómeda; esa manchiña abrancuzada que se atopa cara abaixo e á esquerda do ronsel da perseida cazada. Na mesma liña e máis atrás, atravesado pola Vía Láctea, está a constelación de Perseo, quen lle dá o seu nome a máis famosa das choivas de meteoros que se poden gozar desde o noso planeta.
Pero xa un tema de caza maior é ter obtido na mesma imaxe ese brillo verdeallo, imperceptible a simple vista, e que na mesma noite foi ollado por astrofótografos do resto de España. É o fenómeno coñecido como luminescencia atmosférica, fenómeno natural relacionado cos efectos da radiación solar nas moléculas da atmosfera terrestre.
A imaxe foi realizada na madrugada do 11 ao 12 de agosto, nunha toma única de 20 segundos de exposición e unha sensibilidade de 3200.
Por certo, queda un día para que remate o noso concurso de #PerseidasGalegas.
