Chega o inverno, un ano despois

Solsticio inverno

Créditos da imaxe: Rosa Veiga

O Sol móvese. A Terra móvese. As estrelas móvense. Todo se move. O máis evidente é o movemento diario do Sol. Pero tamén podemos comprobar que os puntos do amencer e do solpor varían ao longo do ano.

De seguro que algún dos nosos antergos, na época dos castrexos, descubriu que periodicamente o solpor tiña lugar no horizonte pasando polos mesmos cumios. E quizais decidiu marcar eses puntos dalgún xeito. Ao redor do 21 de decembro, o Sol detén o seu movemento cara o sur para comezar a poñerse, cada día, un pouco máis ao norte (cara á dereita na imaxe superior). Por iso a partir deste venres, ás 23:23, as horas diarias de luz comezan a medrar. Aquí, o abrigo do Raposo (Amoeiro) agocha un estraño petróglifo, quizais esculpido por ese antergo noso. Aquí o solpor ten lugar xusto polo cumio de San Trocado. Alí hai un castro. Á pouca distancia está a Lansbrica. Outro castro. Preto de aquí o Coto da Zarra e o Coto do Castro. Máis castros. Comeza o inverno.

Así comezaba hai un ano Ceos Galegos, este proxecto de divulgación científica e comunicación social de astronomía, xeoloxía, arqueoloxía, bioloxía, fotografía… 150 imaxes de máis de 30 fotógrafos e afeccionados. E, dentro dunhas horas, poderás votar e escoller as mellores imaxes do ano do ceo galego.

Poderías gostar de...

Un cometa sobre a catedral?

As apariencias enganan, unha vez máis. A imaxe parece amosar un cometa sobre a catedral de Santiago de Compostela cunha atmosfera postapocalíptica con esa cor

Oito minutos de meteoro

Iso foi o que captou o noso colaborador. Na choiva de meteoros das xemínidas destes días pasaron oitos minutos entre a primeira imaxe e a

Un billón de estrelas

En realidade, nesta imaxe hai moitas máis. Ese é o número de estrelas estimado para a galaxia de Andrómeda, que enche a foto. A veciña

Procura

Subscríbete!

Ceos Galegos 2024

2 comentarios en “Chega o inverno, un ano despois”

Os comentarios están pechados.