Tres planetas, unha viña e unha perseida

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on telegram

Créditos da imaxe: Antonio Paz Vázquez

Reciclaxe cósmica. Iso son as perseidas. Refugallos perdidos no espazo que tratan de entrar na Terra. A nosa atmosfera protectora impídeo. Nese proceso, os refugallos deixan un desvelador ronsel brillante. De aí o nome popular de “estrela fugaz”. Son fugaces, aínda que non son estrelas.

Todo comezou moito tempo atrás. Hai máis de 4.500 millóns de anos que se formou o noso sistema solar. Durante o longo proceso no que partículas, po, grans, rochas… se foron agregando para formar os diferentes astros que hoxe o conforman quedaron refugallos. Unha chea de xeo suxo, po, grans, rochas e todo tipo de restos perdéronse en varias órbitas máis aló de Plutón, o anano. Remataron por amorearse de xeito organizado caoticamente en sendas zonas denominadas Cinto de Kuiper e Nube de Oort, respectivamente. De cando en vez, as interaccións debidas á gravidade provocan que algúns deses corpos saia despedido e se pasee polo interior do sistema solar. Algún incluso de xeito periódico, convertíndose en cometas cun periodo que vai duns poucos anos a varios centos. Eses cometas, ao se achegaren ao Sol, comezan a recibir o impacto do vento solar. Polo súa traxectoria van deixando así un ronsel de pequenas partículas. Cando o noso planeta atravesa unha nube desas partículas estas as denominadas “chuvias de estrelas” ou meteoros. Por iso podemos prever en que noites do ano é máis probable gozar dos ronseis meteóricos no noso ceo. Aínda que calquera día se pode ver algún.

No noso caso, o responsable é o cometa Swift-Tuttle que cada 135 anos se pasea polo achega ao Sol. A fermosa paisaxe trátase da da Ribeira Sacra na zona do río Miño na parte inferior da imaxe e a Vía Láctea na superior. Do cometa cazamos un meteoro das perseidas que case pasa por diante de Xúpiter, o punto máis brillante da imaxe. Un viñedo na Ponte de San Fiz de Asma ofrécenos o seu primeiro plano. No horizonte colouse outro ronsel, por baixo de Saturno, á esquerda da Vía Láctea. Adiviñas que pode ser?

O autor compuxo unha panorámica de 6 imaxes verticais tiradas o 3 de agosto contra as 23:30 desde as Ribeiras de San Fiz de Asma (Chantada), na Ribeira Sacra do Miño. Por certo, xa convocamos o noso concurso anual #PerseidasGalegas19. Podes participar como fotógrafo, enviando a túa imaxe e competindo por algún dos dous premios. E tamén podes participar como usuario desta web, votando dentro duns días pola túa imaxe favorita e entrando no sorteo que faremos entre os votantes. Un anticipo da nosa convocatoria anual de premios ás mellores imaxes do ano.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on telegram

Poderías gostar de...

Xa é primavera nos Ceos Galegos

Xa chegou a primavera ao hemisferio norte, o outono ao hemisferio sur. O equinoccio da primavera é un evento astronómico preciso que acontece ás 22:24

Un Sol con forma de estrela

Nalgunhas fotos o Sol parece unha estrela. Porque é unha estrela. De feito, os anglosaxóns aplícanlle un nome un tanto reiterativo: “sunstar” ou “sunburst”. Estamos

Forzas do ar, terra, mar e lume

Disque nesa pedrafita conflúen todas as forzas do Cosmos. Eis o fito de nome Marco do Vento, sen dúbida moi acaído. O lugar é senlleiro;

Procura

Subscríbete!

Ceos Galegos 2023

1 comentario en “Tres planetas, unha viña e unha perseida”

Os comentarios están pechados.