Unha Vía Láctea castrexa

Créditos da imaxe: Aleixandrus

A cola dun dragón, o leite derramado dunha deusa, un camiño celeste, o espiñazo dun animal, unha serpe… Moitas son as explicacións que as diferentes culturas foron dando á presenza da Vía Láctea no ceo nocturno. Non en van é o elemento que máis destaca nas noites despexadas; hoxe só en lugares afastados da contaminación luminosa. Porén non sabemos que pensarían os primeiros habitantes deste lugar, os moradores da cultura castrexa que poboaban todo o país. O recinto de pedras, as súa murallas, vivendas, rúas e prazas, dispuñan dunha fermosa paisaxe mariña polo día e do ceo pola noite.

Non foi ata a invención do telescopio e a Galileo Galilei, o primeiro en apuntalo cara esa nube celeste, que se descubriu que en realidade está formada por milleiros e milleiros de estrelas. Aínda que fora Demócrito, na antiga Grecia, quen xa o anunciara no século IV a.C., sen poder aportar ningún tipo de proba ao respecto.

Arriba, o ceo. Abaixo, en primeiro plano, o castro de Baroña (Porto do Son, A Coruña). No horizonte, baixo o alumeado público que desperdicia fotóns están os núcleos urbanos de Muros, Noira, Ribeira e os núcleos veciños destes. Sobrancea por riba o faro de  Corrubedo. E o ceo, á dereita da nosa galaxia, o planeta Xúpiter, o astro máis brillante deste ceo.

A imaxe compúxose a partires de 37 fotos individuais tiradas o pasado verán, unidas en tres fileiras para obter esta ampla panorámica. O autor empregou unha cámara réflex Sony a7III sobre un trípode fotográfico, con 20 segundos de exposición para cada imaxe cunha sensibilidade ISO 3200.