Contos de #CeosGalegos20 (vi): xeoloxía, natureza, ceo

Créditos da imaxe: Aleixandrus

Un monte permite falar de xeoloxía. Unha lagoa deixa falar de paxaros. A costa consinte en falar do medio mariño. Os límites municipais autorizan falar de xeografía. O ceo nocturno, o ceo nocturno é unha enciclopedia aberta ao coñecemento da humanidade. Podes falar de todo mirando ao ceo.

O monte Louro fai de marco separador da ría de Muros e Noia e as rías Baixas coa Costa da Morte. Os xeólogos chámanlle inselberg ou outeiro testemuño: o sobrevivente á erosión que foi aplanando todo ao seu redor durante milleiros de anos. Resultou nun bloco de granito aillado cos seus dous cumios. Por todo iso é un Lugar de Interese Xeolóxico.

A lagoa do Louro ou de Xalfas goza de varias proteccións oficiais. Serve de refuxio para paxaros como as garzas, a píllara das dunas ou as cercetas e conta con especies vexetais singulares. E como non, réptiles coma ras, escánceres, saramagantas e lagartos. É de auga doce, alimentada polo regato Longarelos.

A costa está a apenas unhas dunas móbiles de distancia, un areal que dúas veces ao ano rompe para verquer no océano o seu contido nun proceso natural. Noutrora resultaba nun acontecemento que aparece na cultura popular; os muradáns chámanlle “rebentar o ingüeiro”.

Os concellos de Carnota ao norte e Muros ao sur comparten territorio desta zona. A natureza non entende de límites artificiais nin humanos..

O ceo nocturno, porén, cóbreo todo. Inmutábel a escala humana, cambiante segundo as estacións, o seu coñecemento lévanos ás orixes da nosa cultura occidental. Aí, a Vía Láctea estrícase de leste (á esquerda) a oeste (á dereita) nesta composición panorámica de 57 fotos verticais unidas en tres fileiras de fotos, varrendo o que no propio lugar requeriría xirar a cabeza uns 180º. Esa nube cósmica aparece abrazada á dereita do monte Louro polos planetas Xúpiter e Saturno, as dúas almenaras máis brillantes neste ceo do pasado mes de agosto. Entre eles, a constelación do Arqueiro (Sagitarius) indícanos onde mirar para buscar o centro da nosa galaxia.A imaxe foi primeiro premio na categoría “paisaxes celestes” das mellores imaxes dos Ceos Galegos 2019, na votación popular que rematou o pasado 5 de xaneiro. Pero xa aparecía na nosa edición de #CeosGalegos20 #GalicianSkies20 abrindo o mes de xaneiro.

Poderías gostar de...

O cangrexo foi o primeiro

Imaxinade que sodes un astrónomo na busca da fama. Daquela, polo século XVIII, o máis doado era atopar un cometa, publicalo e agardar a que

Ás voltas co ceo estrelecido

Imaxinades ter ollos que foxen quen de rexistrar a luz que lles chega durante minutos? Pola noite descubrirïamos que o ceo xira ao redor das

Flores no ceo, flores na terra

Vistes as flores celestes? Máis ben son as flores cósmicas. Aí, no medio desa nube que se estrica en diagonal pola imaxe, semellan caraveis rosas.

Procura

Subscríbete!

Ceos Galegos 2025