O faro das estrelas

Créditos da imaxe: Aleixandrus

Subindo polo camiño de pedras da dereita chegamos á… Vía Láctea. Subindo polo camiño de estrelas da nosa galaxia chegamos ao… centro galáctico. Xusto no horizonte terrestre vai caendo a constelación do Arqueiro ou Saxitario, aínda que case todo o corpo do centauro anda por detrás do outeiro. Axiña deixamos a Xúpiter, a luz máis brillante á dereita da Vía Láctea, e Saturno, que loce algo máis apartada á esquerda. O camiño celeste pérdese máis arriba na constelación do Cisne, amosando os seus corredores escuros centrais e zonas máis brillantes ás beiras, zonas cheas de estrelas e po galáctico.

Volvendo abaixo, á dereita de Xúpiter damos albiscado unha estrela brillante e algo amarelada que nos indica que estamos nos dominios do Escorpión. Por riba del anda xa a constelación de Ofiúco ou Serpentario.

En terra case esquecemos a esbelta figura da torre octogonal de 10 metros de altura do faro de Lariño, en punta Ínsua (Carnota, A Coruña). Se tes sorte nunhas semanas (ou meses) poderás gozar das súas fermosas habitacións. O edificio é centenario e serve de elo entre o faro de Fisterra e o de Corrubedo. Para que se note que gustamos dos faros.Nesta panorámica vertical (denominada vertorama ás veces) o autor precisou de 3 imaxes de 20 segundos de exposición a ISO 1600, 2 fotos para caracterizar o chan e 1 máis para captar a luz que emite o faro. O seu traballo valeulle o terceiro premio ás mellores imaxes dos Ceos galegos 2019 na categoría “Xente e Ceo”.