Contos de #CeosGalegos20 (vii): aí hai un premio Nobel

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on telegram

Créditos da imaxe: Fins Eirexas 

Ves aí? Onde sinalo? Si, xa sei, estrelas e máis estrelas. Cóntoche algo máis? Nesa zona, moi lonxe, hai un lugar no que non hai estrela ningunha. Realmente non hai nada. Ou, ao revés. Hai moito. Porque nese lugar hai un burato negro supermasivo. Un auténtico monstro da natureza que agora comezamos a comprender un pouco mellor.

Imaxina que tes algo moi grande, coma unha estrela. Sabes que como ten moita masa atrae cousas cara ela, como planetas, que quedan xirando ao seu redor pola atracción gravitacional. Imaxina agora que es quen de comprimir moito esa estrela; pero moito moito ata o punto de que ocupe só unha unha cidade coma Ourense. Pois terías un burato negro. Algo invisible aos nosos ollos, porque nin sequera a luz pode escapar do seu interior. Pero podemos saber que existe se ao seu redor xiran estrelas atraídas pola súa gravidade.

No noso caso temos que pensar nunha masa tan grande como equivalente a catro millóns de soles coma o noso, comprimidos nun espazo equivalente ao do sistema solar. Aí, onde apunta o dedo, se puidéramos percorrer os 26 000 anos luz que nos separan do centro da nosa galaxia bateríamos con Sgr A*. Por certo, o seu descubrimento valeu polo premio Nobel de física deste ano.

Un pouco máis por riba aparecen uns borranchos rosados. Son zonas moito máis achegadas a nós, nubes de gas hidróxeno, onde se seguen a formar estrelas. E tamén Xúpiter, por suposto, o punto máis brillante de toda a estampa, e Saturno, a dereita e esquerda da Vía Láctea, respectivamente.

E area, moita area. Estamos nas dunas de Olveira-Corrubedo (Ribeira). Un dos poucos espazos naturais protexidos do noso país. Unha panorámica creada a partires de 11 instantáneas tiradas coa Nikon D600 do autor, cun tempo de exposición de 45 s a ISO 1600.

A imaxe protagoniza o mes de outubro de #CeosGalegos20 #GalicianSkies20.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on telegram

Poderías gostar de...

Xa é primavera nos Ceos Galegos

Xa chegou a primavera ao hemisferio norte, o outono ao hemisferio sur. O equinoccio da primavera é un evento astronómico preciso que acontece ás 22:24

Un Sol con forma de estrela

Nalgunhas fotos o Sol parece unha estrela. Porque é unha estrela. De feito, os anglosaxóns aplícanlle un nome un tanto reiterativo: “sunstar” ou “sunburst”. Estamos

Forzas do ar, terra, mar e lume

Disque nesa pedrafita conflúen todas as forzas do Cosmos. Eis o fito de nome Marco do Vento, sen dúbida moi acaído. O lugar é senlleiro;

Procura

Subscríbete!

Ceos Galegos 2023

2 comentarios en “Contos de #CeosGalegos20 (vii): aí hai un premio Nobel”

  1. Because the admin of this site is working, no doubt very rapidly it will be renowned, due to its quality contents. Anatola Saundra Just

Os comentarios están pechados.