A cola máis grande do sistema solar pertence a un planeta. Si. O planeta é Mercurio. Non, Mercurio non é un cometa. Si, é un descubrimento recente, de primeiros deste século, aínda que a hipótese é dos 80 do século pasado. Non, esta información aínda non chegou aos libros de texto.
O planeta Mercurio está tan preto do Sol que a temperatura da superficie é abrasadora. Xunto co seu pequeno tamaño e baixa gravidade provocan que non teña atmosfera. Ou, polo menos, unha atmosfera como a doutros planetas, densa, con nubes e demais parafernalia meteorolóxica. Porén, conta cunha fina atmosfera que vaise perdendo no espazo exterior pola forte presión dos ventos de partículas solares. Isto provoca a formación dunha cola que chega aos 24 millóns de quilómetros de distancia. Imperceptible de primeiras, un astrónomo amador pode detectala sabendo que a chave está no sodio; un dos elementos presentes nesa cola. Por que? Porque este elemento difunde moi ben a luz amarela. Lembrades as farolas de antes da praga dos LED que tiñan unha luz amarela e cálida? Eran lámpadas con vapor de sodio.
Cun Mercurio baixo no horixonte terrestre, a propia atmosfera axudará a filtrar parte da luz. Algo de técnica fotográfica, algún filtro que potencia esa parte da luz amarela do sodio, algo de procesado informático, invertir as cores… et voilá. A imaxe de hoxe serve de testemuño da existencia desa cola de sodio mercuriana.
Por certo, o planeta máis achegado ao Sol volve está agora no seu punto de maior afastamento da estrela, desde o punto de vista terrestre; denominado elongación máxima. Así que estes días son os máis favorables para ollalo xusto tralo solpor. Se non hai nubes. Nin edificios. E, se sabes algo de fotografía…
A imaxe foi tirada en Santiago de Compostela na anterior elongación máxima de Mercurio, a mediados de maio de 2021. Tenue, pero es estrutura que vai deixando atrás Mercurio concorda coa forma da cola de sodio que debe ter.