A forxa dunha galaxia

Á esquerda, unha torre. A dereita, un burato negro. A primeira está a uns metros de distancia. De feito, púidose alumear para saír no retrato. O segundo, está ben máis lonxe; coma uns 26 600 anos luz. Unha distancia moi difícil de asimilar para a escala humana. Pero pensa que, se quixéramos comunicarnos con alguén que estivera alí, a nosa comunicación demorariase todos eses anos en chegar. Máis outros tantos en recibir a resposta. E non coñecemos nada máis rápido que a luz. Aínda.

En realidade, non vemos o burato negro nesta imaxe. Por definición é imposible de ver. Pero sabemos que está aí, nesa zona da Vía Láctea que se perde por detrás do horizonte da Limia. Entre as constelacións de Arqueiro, Escorpión e Serpentario ubícase o centro galáctico. E, dominando toda a galaxia da Vía Láctea, Sgr A* que é o nome un tanto críptico que recibe o burato negro supermasivo. Non sabemos aínda que foi antes, se o burato negro, a galaxia ou se formaron á vez. Si sabemos que a gran maioría de galaxias grandes coma a nosa teñen no seu centro algo do mesmo estilo. Cada vez parece máis claro que a súa presenza ten moito que dicir na evolución das galaxias e na súa capacidade para formar novas estrelas.Nesta imaxe, o centro galáctico aparece á dereita da torre da Forxa (Porqueira, Ourense). Un antigo lugar de vixilancia da zona fronteiriza que agora parece vixiar como o centro galáctico desaparece polo horizonte, dicindo adeus ao “ceo do verán” para dar paso ao “ceo do outono”. O resultado de amorear 10 tomas individuais tiradas o pasado mes de agosto para obter todo ese detalle do ceo.