Medir o mundo cunha regla

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on telegram
Secuencia da eclipse de Lúa sobre o cabo Vilán

Se tes un martelo todo son cravos. Na Grecia clásica tiñan a xeometría. Así que todo era reducido á xeometría e as formas perfectas. De aí que cunha terra no centro do mundo (aínda que filósofos como Aristarco discreparan) e unhas órbitas circulares, só había que aplicar as reglas da xeometría terrestre para medir o mundo. Proporcións, triángulos semellantes, ángulos… ao longo duns centos de anos a estrutura do universo abriuse aos seus ollos.

Foi precisamente Aristarco de Samos (século III a.C.) quen, ao observar as eclipses de Lúa e a sombra da Terra sobre o noso satélite, deduciu que esa sombra era 2,5 veces máis grande que a superficie lunar. Aristarco sabía que o Sol era moito máis grande en tamaño, polo que as raiolas desbordaban polos bordos da Terra e se verían refractados cara o interior, facendo que esa sombra fose máis pequena do que se vía. Estimou esa contracción deducindo que o noso planeta sería 3,5 veces máis grande que o noso satélite.

Aí quedou o conto. Aínda non aparecera Eratóstenes quen mediu o tamaño da Terra cun pau de madeira anos máis tarde. Pero no ano 150 a.C. Hiparco de Nicea recollerería estes achádegos para atopar valores desas medidas moi parecidos aos reais..

O venres gozamos dunha eclipse parcial de Lúa. Abondo para comprobar que esa sombra que proxectou a Terra sobre o satélite tiña un radio moito máis grande que o da superficie lunar. Abondo para decatarnos de que esa sombra da Terra tiña un perfil circular. Abondo para comprobar a fermosura do baile cósmico e do noso ceo. E, de regalo, aprezamos no horizonte o cinto de Venus e a propia sombra do planeta que vai desaparecendo por baixo do horizonte mentres se abre o amencer.E foi abondo para que o noso fotógrafo fixera varias tomas a partires das 8:05 da mañá con intervalos de 2 minutos e 1 segundo para comprobar como evolucionou a eclipse antes de que a Lúa se perdera polo horizonte. Empregou a súa cámara Sony A7III cunha apertura de f/8, velocidade 1/13 e sensibilidade 800. Nas imaxes sobre cabo Vilán (Camariñas, A Coruña) aproveitou a presenza dun dos faros máis icónicos da Costa da Morte.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on telegram

Poderías gostar de...

Para que vale unha eclipse lunar?

A resposta curta: para nada. A resposta menos curta: o espectáculo é sempre fermoso. Neste caso, foi unha eclipse parcial, pero tratar de vela entre

A contra luar

Para facer boas fotos é preciso: boa cámara, sentido estético e matemáticas. As matemáticas son útiles en todos os aspectos da vida. Sen saber trigonometría

Un novo mensaxeiro cósmico

O cometa da imaxe descubriuse hai menos de dous meses. O máis abraiante é que o descubriu un astrónomo amador xaponés. Aínda hai espazo para

Procura

Subscríbete!

Ceos Galegos 2023