Fusión nuclear en Ourense

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on telegram

Aí o está, unha auténtica central de fusión nuclear en activo. Queres saber como funciona?

No núcleo desta central os átomos de hidróxeno, o combustible, únense para formar átomos de helio. Pasamos de ter átomos cun só protón e ter átomos con dous protóns. Esa reacción, de fusión, xera moita enerxía. É bastante máis complicada; son catro os átomos de hidróxeno necesarios xunto coa presenza dalgún átomo de carbono que faga de catalizador. Como só se crea un átomo de helio, a masa resultante e que faltaría para manter o equilibrio da reacción é a que forma a enerxía liberada tal e como recolle a máis famosa ecuación de Einstein, a da E = M·c2. Todo isto a uns 15 millóns de graos Kelvin de temperatura e unhas presións elevadísimas.

Os fotóns ceibados seguen reaccionando sendo absorbidos e ceibados de novo na súa viaxe ata a superficie. Calcúlase que poden tardar un millón de anos en manifestarse en forma de luz visible, dispostos para seren fotografados por nós. Unha vez saen do Sol, a súa viaxe ata a Terra para darnos luz e calor é máis breve, só oito minutos.

A imaxe, tirada desde a cidade de Ourense, amósanos a parte do Sol chamada cromosfera. Xusto por baixo da parte “visible” do Sol ou fotosfera, a que vemos cando proxectamos a súa imaxe nunha parede (nunca debemos mirar ao Sol directamente, pode provocar danos oculares permanentes). Conséguese cun trebello especial chamado filtro H-alfa. Así, podemos percibir ese burbulleo característico ou pel de laranxa: son campos de plasma que xorden do interior, asoman e volven a caer cara dentro. Polo limbo aparecen unha chea de chorros de material que o Sol guinda ao espazo: son as execcións de masa coronal. Os fíos brillantes que vemos pola superficie son o mesmo, pero vistos en perspectiva vertical. Cando esas partículas expulsadas chegan a Terra o campo magnético que arrodea o planeta as desvía, dirixíndoas cara os polos. Alí poden producir as fermosas auroras, ao interaccionar cos átomos de osíxeno e nitróxeno da atmosfera. As zonas máis escuras correspóndense ás manchas solares, zonas nas que se rompeu de xeito temporal ese fluxo de plasma movéndose e que están máis frías que o resto.

Pensa que todas as enerxías que empregamos na Terra, agás a nuclear (que provén de fisionar átomos de Uranio), teñen a súa orixe nos fotóns que chegan do Sol.

Esta imaxe é tan espectacular que lle buscamos un oco na edición anual de #CeosGalegos23 onde, cos seus 50 cm de impresión en papel, aparece espectacular.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on telegram

Poderías gostar de...

Xa é primavera nos Ceos Galegos

Xa chegou a primavera ao hemisferio norte, o outono ao hemisferio sur. O equinoccio da primavera é un evento astronómico preciso que acontece ás 22:24

Un Sol con forma de estrela

Nalgunhas fotos o Sol parece unha estrela. Porque é unha estrela. De feito, os anglosaxóns aplícanlle un nome un tanto reiterativo: “sunstar” ou “sunburst”. Estamos

Forzas do ar, terra, mar e lume

Disque nesa pedrafita conflúen todas as forzas do Cosmos. Eis o fito de nome Marco do Vento, sen dúbida moi acaído. O lugar é senlleiro;

Procura

Subscríbete!

Ceos Galegos 2023