Imaxes e textos dos ceos galegos. O noso para que o comprendas. Porque coñecendo o que vemos no ceo gozamos da súa fermosura dúas veces.
Hércules intenta furar a liña que marca a fronteira entre o ceo e a terra. As nubes ameázano para que non o faga. Hai alguén que che impide chegar arriba? (Jorge Mira)
Desde onde podo ver as estrelas? Canto hai que non ves a túa galaxia?
O mesmo Río de Prata no ceo para os chineses; // para oestrimnias, o mesmo Río de Ouro entre abas. // A mesma melena de xeo era. // Só a sapiens é outra. Alza os ollos cun abraio igual ao teu // e no seu fondo colle forma un megálito (Estíbaliz…Espinosa). // Hai 4 600 millóns de anos nun recuncho dunha galaxia…
A Lúa clandestina // no grandor do río que abraza a Vía. // Minha amiga Joana e eu. (Estíbaliz…Espinosa nos #CeosGalegos21).
Arriba, no ceo, podemos trazar liñas imaxinarias.
Curiosos, estes humanos. // Coas voltas dos seus cerebros na pedra labran cosmos // e unha pálpebra despois… (Estíbaliz…Espinosa) // O Cosmos móvese. Todo se move no ceo. Planetas, soles, satélites e galaxias.
É a curiosidade a que disipará a brétema para verte // en Arousa. // No luar. (Estíbaliz…Espinosa en #CeosGalegos21). Sempre hai unha primeira vez. Todos tivemos unha primeira vez. Lembras a túa primeira vez?
Créditos da imaxe: Fins Eirexas Ves aí? Onde sinalo? Si, xa sei, estrelas e máis estrelas. Cóntoche algo máis? Nesa zona, moi lonxe, hai un lugar no que non hai
Créditos da imaxe: Raúl Matos Unha nube? Unha ovella? Unha meiga? Xogar a ver formas nas nubes cósmicas pode ser tan divertido como xogar a ver formas nas nubes terrestres.
Imaxe: Miguel Sánchez Varela. Procesado: Iago de la Fuente Vemos o invisible. Porque o que se ve nesta imaxe non se ve. Mellor dito, non o ve ollo humano. Conos
Créditos da imaxe: Alba Rodríguez O que acontece na imaxe é un raio. O que vemos é un lóstrego. O que escoitou a autora foi un trono. Raio-lóstrego-trono adoitan ir
Créditos da imaxe: Miguel Sánchez Varela Son días de máximo achegamento marciano á Terra, polo menos neste ano. Marciano referido ao planeta Marte, ese luceiro avermellado que podemos ver no
Créditos da imaxe: Enrique García Hai 100 anos un físico aburrido no seu traballo deulle por cismar no que notariamos se estivesemos a caendo (coma desde unha torre) ou se
Ceos Galegos é un proxecto de divulgación e comunicación social. Contidos orixinais de ciencia, de fotografía e de cultura baixo licenza Creative Commons.