Postos a imaxinar constelacións na imaxe de hoxe poderíamos ollar unha. O mesmo Orión ca onte, só que neste caso as estrelas teñen todas o mesmo tamaño relativo (na realidade hainas máis grandes e máis pequenas). Tampouco as cores da nosa constelación coinciden coas cores reais das estrelas, porque si, as estrelas tamén teñen cores diferentes. E neste caso, ademais, imaxinamos ao cazador suxeitando un escudo para defenderse.
A perspectiva que temos do ceo desde a Terra é bidimensional, de aí que ao longo dos anos diferentes culturas agruparan as estrelas facendo diferentes figuras de constelacións. Babilonios, exipcios, gregos (deles herdamos as constelacións clásicas recompiladas por Eratóstenes de Cirene nos seus Catasterismos), pero tamén chineses, hawaianos e outras culturas fixeron debuxos para homenaxear aos seus deuses ou contar historias mitolóxicas.
Hoxe, estas historias nos parecen algo así como unha inocentada.
1 comentario en “Olla!, unha constelación”
Os comentarios están pechados.