Olla!, unha constelación

Constelación de gominolas
Constelación de gominolas

Postos a imaxinar constelacións na imaxe de hoxe poderíamos ollar unha. O mesmo Orión ca onte, só que neste caso as estrelas teñen todas o mesmo tamaño relativo (na realidade hainas máis grandes e máis pequenas). Tampouco as cores da nosa constelación coinciden coas cores reais das estrelas, porque si, as estrelas tamén teñen cores diferentes. E neste caso, ademais, imaxinamos ao cazador suxeitando un escudo para defenderse.

A perspectiva que temos do ceo desde a Terra é bidimensional, de aí que ao longo dos anos diferentes culturas agruparan as estrelas facendo diferentes figuras de constelacións. Babilonios, exipcios, gregos (deles herdamos as constelacións clásicas recompiladas por Eratóstenes de Cirene nos seus Catasterismos), pero tamén chineses, hawaianos e outras culturas fixeron debuxos para homenaxear aos seus deuses ou contar historias mitolóxicas.

Hoxe, estas historias nos parecen algo así como unha inocentada.

Poderías gostar de...

Ás voltas co ceo estrelecido

Imaxinades ter ollos que foxen quen de rexistrar a luz que lles chega durante minutos? Pola noite descubrirïamos que o ceo xira ao redor das

Flores no ceo, flores na terra

Vistes as flores celestes? Máis ben son as flores cósmicas. Aí, no medio desa nube que se estrica en diagonal pola imaxe, semellan caraveis rosas.

O ano das auroras boreais galegas

Querido mañá, se cando leas isto eu xa estiver lonxe no tempo e no espazo que saibas que hai auroras inauditas coa rubién do que

Procura

Subscríbete!

Ceos Galegos 2025

1 comentario en “Olla!, unha constelación”

Os comentarios están pechados.