Ás veces vexo un observatorio

Créditos: Pablo J. Martínez Alemparte

Na parte de arriba contemplamos un fermoso ceo galego, de inverno. De esquerda á dereita podemos admirar varias constelacións entre as que destacan o Can maior (coa súa brillante estrela Sirio), Orión (dominando no centro da fotografía) e O Touro, coas súas cornas formadas polo cúmulo estelar aberto das Híades e unha manchiña pegada ao bordo superior que son as Pléiades, outro cúmulo de estrelas. Podes premer na imaxe para obter unha versión anotada da mesma.

Na parte de abaixo, coa característica forma redondeada, contemplamos un observatorio astronómico. Si, porque no noso país tamén se fai astronomía. Baixo a dirección dunha fundación no Observatorio Astronómico de Forcarei (OAF) colabórase en diversas actividades de divulgación científica e en campañas de observación astronómica.

Na parte do medio, afastando a Terra do ceo contemplamos a ubicua contaminación luminosa, neste caso a varias deceas de quilómetros de distancia no litoral galego. Se ben aparece sobreexposta nesta imaxe que ten 30 segundos de tempo de apertura do diafragma, resulta cada vez máis molesta para profesionais e para afeccionados a contemplar o ceo nocturno.

Poderías gostar de...

Eclipse de Lúa, eclipse de Sol

Van en parellas. Sabías? Hai uns días tivemos unha eclipse lunar total, o da foto. Dentro duns días teremos unha eclipse solar parcial. No primeiro,

O cangrexo foi o primeiro

Imaxinade que sodes un astrónomo na busca da fama. Daquela, polo século XVIII, o máis doado era atopar un cometa, publicalo e agardar a que

Procura

Subscríbete!

Ceos Galegos 2025

1 comentario en “Ás veces vexo un observatorio”

Os comentarios están pechados.