Ceos Galegos19: premios do xurado “paisaxes celestes”

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on telegram

Categoría “Paisaxes celestes”

Fotografías de paisaxes, mariñas ou perfís urbanos nos que o ceo nocturno ou o solpor teña unha presenza destacada. Imaxes que inclúan horizonte terrestre ou marítimo, elementos naturais, xeolóxicos ou accidentes xeográficos. O xurado do concurso anual das mellores imaxes dos Ceos Galegos 2019 acordou entregar os seguintes premios:

  • Primeiro premio: “Lagoa de Louro” de Alejandro Nieto. Por definición, composición e tema, unha moi fermosa imaxe. Salienta como o arco da Vía Láctea se reflicte no arco da beira do lago: ceo e terra unidos. Un encadre moi acertado, o arco da galaxia xunto á curva do lago danlle á escena unha sensación de espiral en harmonía co contido. A luz da paisaxe fúndese coa luz do ceo, creando a unión entre ámbolos mundos: ceo e terra.
  • Segundo premio: “Costa da Morte estrelada” de Óscar Blanco. A fermosura da Vía Láctea invernal. Non tan luminosa nin destacada como no verán. Pero sempre vistosa, enmarcando como neste caso constalcións coma Orión ou o Touro coas Pléiades por detrás. Na costa, onde a presenza do océano evita en gran parte a contaminación luminosa. O autor tivo que valerse de técnicas manuais para evitar que a luz do faro de estragase a imaxe.
  • Terceiro premio. Ex aequo.
  • “Bioluminescencia mariña” de Alfredo Madrigal. O tipo de foto que calquera quere ter na súa colección, unha foto nocturna con ceo, costa e bioluminescencia no mar. A aparición do efecto bioluminiscente dota á imaxe desa fermosa cor azulada na contorna dalgunhas rochas. O ceo está parcialmente cuberto, pero algúns claros deixan ver o ton verdoso típico da luminescencia ou airglow. A longa exposición fai que o bater das ondas nos cantís quede rexistrado con ese efecto suavizado, espumoso que non lle resta dramatismo ó conxunto.
  • “Solitario” de Enrique García. A pesares da maldita contaminación luminosa dos horizontes é unha imaxe esteticamente moi poderosa. As liñas do cereal segado danlle moita forza. A árbore protagonista parece estar escoitando o firmamento. O arco de estrelas da galaxia envólveo creando un equilibrio visual: as súas escuras pólas compiten coa luz dos extremos da galaxia que parecen arder no horizonte.
Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on telegram

Poderías gostar de...

A nebulosa da Media Lúa

A estrela WR136 non desapareceu. Pertence a un tipo de estrelas moi estrañas denominadas Wolf-Rayet. Son estrelas moi masivas, con vidas moi frenéticas e tempestuosas

Xa é primavera nos Ceos Galegos

Xa chegou a primavera ao hemisferio norte, o outono ao hemisferio sur. O equinoccio da primavera é un evento astronómico preciso que acontece ás 22:24

Procura

Subscríbete!

Ceos Galegos 2023

1 comentario en “Ceos Galegos19: premios do xurado “paisaxes celestes””

Os comentarios están pechados.