Un cometa e unha igrexiña

Créditos da imaxe: Javier Veleiro

Descubrir cometas era motivo de fama inmediata nos primeiros tempos do uso do telescopio. Algúns astrónomos/as acadaban premios económicos ou contratos como astrónomos reais. Antes diso, un cometa podía ser tanto mensaxeiro de mal agoiro ou arauto de boas novas, servindo para as máis variadas xustificacións. O certo é que nas primeiras décadas de método científico permitiron verificar as leis básicas da mecánica, calculando as súas órbitas e periodos.

Case todos estes obxectos teñen a súa orixe nun lugar dos exteriores do noso sistema solar: a Nube de Oort. Alí amoréanse os refugallos do nacemento do noso sistema planetario. Parece estenderse moito máis alá de Plutón ata un cuarto de distancia á estrela máis achegada, Próxima Centauri. Bolas de xeo que se moven caoticamente, a gravidade actúa atraendo uns a outros ou seren afectados polos movementos doutras estrelas da Vía Láctea. De cando en cando, algún sae a fume de carozo en dirección ao interior do sistema, atraído polo Sol. En ocasións, cunha órbita tan aberta, é dicir, tanta inercia que a atracción solar non é quen de mantelo baixo a súa influencia cando se achega, que pasan unha vez e non volven, perdéndose no espazo exterior. Aíndad que grande parte colisiona coa nosa estrela.

Para a nosa sorte, este cometa chamado NEOWISE superou o seu encontro solar e tamén se achega abondo á Terra para ser admirado no noso ceo nocturno. Este días, tralo solpor, ollade por baixo do Setestrelo ou Carro Maior; mellor en ceos escuros e con prismáticos. Porque agora xa sabemos o que son, non os tememos e gozamos da súa aparición.

Se hai 11 séculos o Paio ollara un cometa a saber que pensaría. Ao mellor dáballe por fundar unha cidade.

A imaxe, tirada o pasado día 8 de xullo cunha cámara Pentax K-5 cun tempo de exposición de 4 segundos e unha sensibilidade ISO 800.

Poderías gostar de...

Flores no ceo, flores na terra

Vistes as flores celestes? Máis ben son as flores cósmicas. Aí, no medio desa nube que se estrica en diagonal pola imaxe, semellan caraveis rosas.

O ano das auroras boreais galegas

Querido mañá, se cando leas isto eu xa estiver lonxe no tempo e no espazo que saibas que hai auroras inauditas coa rubién do que

Imaxe de telescopio na nebulosa Augamar

Unha augamar para a portada

Hai 30 000 anos unha estrela estoupou, enchendo o espazo ao seu redor dos materiais que foi creando no seu interior. No lugar da estrela

Procura

Subscríbete!

Ceos Galegos 2025