Un cento de planetas errantes

Mira a imaxe. Que ves? Estrelas; moitas estrelas. E cores; moitas cores. E negro; moito negro. E nubes, moitas nubes. Ollo aí, son nubes cósmicas, de po e hidróxeno, non nubes terrestres. E todo isto, todo, ten a súa razón de ser. E a súa explicación. Pero tamén hai moito que non se ve, pero que se descubriu hai só unhas semanas.

As estrelas forman parte da zona do ceo coas constelacións do Arqueiro, o Escorpión, a Serpe (unha constelación con dúas partes: cabeza e cola) e o Ofiuco (que vén a ser un home sostendo unha enorme cobra nos brazos). As constelacións non se recoñecen porque a imaxe, de longa exposición, capta moitas máis estrelas que a simple vista.

As cores, como o rosa en varios borranchos espallados pola gran nube que aparece esgazada de arriba abaixo na metade esquerda, a Vía Láctea. Neses borranchos están a nacer estrelas, pois son nebulosas con moito hidróxeno. Se che parece ver unha estrela amarela-laranxa na parte baixa á dereita pois parabéns, estás a contemplar Antares, a principal da constelación do Escorpión.

E moito negro. En primeiro plano, parte do noso planeta; varias árbores perfiladas contra o ceo nocturno que arderon hai uns anos. No ceo, saíndo da Vía Láctea cara a estrela Antares, un río de po escuro que impide ver o que hai por detrás ao bloquear a luz estelar. Así se denomina, río negro de rho Ophiuchi, por chegar a esa estrela da constelación de Ofiuco, xusto por riba de Antares.

E, o que non se ve? Nesa rexión celeste descubríronse hai unhas semanas varias ducias de planetas errantes. Astros sen luz (pero con calor remanente da súa formación, a característica que permitiu descubrilos) que vagan pola zona. Non se sabe de onde proveñen, nin onde van, nin como se formaron. Pero é a primeira vez que se descobren tantos dunha arrancada; 70 planetas interestelares, aínda que se pensa poden chegar a ser 170.A imaxe foi tirada preto de Santiago de Compostela. O autor empregou unhas 70 imaxes de diferentes duración para un total de 10 minutos de exposición coa súa cámara Canon 6D e obxectivo Samyang 35mm F/1.4, todas a ISO 3200. E si, forma parte do noso proxecto #CeosGalegos22 ocupando o mes de novembro.

Poderías gostar de...

O cangrexo foi o primeiro

Imaxinade que sodes un astrónomo na busca da fama. Daquela, polo século XVIII, o máis doado era atopar un cometa, publicalo e agardar a que

Ás voltas co ceo estrelecido

Imaxinades ter ollos que foxen quen de rexistrar a luz que lles chega durante minutos? Pola noite descubrirïamos que o ceo xira ao redor das

Flores no ceo, flores na terra

Vistes as flores celestes? Máis ben son as flores cósmicas. Aí, no medio desa nube que se estrica en diagonal pola imaxe, semellan caraveis rosas.

Procura

Subscríbete!

Ceos Galegos 2025