Créditos imaxe: Ángel R- Arós
Así parecería a imaxe da foto na antiga Grecia, aínda que Ptolomeo non o rexistrara. Así se vería polos astrónomos árabes, como foi catalogado por Azophi (ou Abd Al-Rahman Al Sufi) no seu “Libro das estrelas fixas” do ano 964, chamándolle “mancha nebulosa”. Así debera ser visto en tempos de Alfonso X o Sabio, aínda que non fale dela nos seus libros. Así se apareceu aos primeiros observadores modernos do ceo: Copérnico, Kepler, Galileo… E así o rexistrou o astrónomo francés Charles Messier no seu catálogo de nebulosas, co nome de M31, unha escolma de obxectos que non eran cometas. E así o vemos hoxe en día, se o ceo é escuro e libre de contaminación luminosa, a simple vista ou cuns prismáticos: un borrancho no ceo.
Aínda no ano 1920 se discutía se a nebulosa de Andrómeda estaba dentro da nosa galaxia ou non, discusión que se resolveu 5 anos despois grazas ás observacións de Edwin Hubble.
Así campa hoxe a galaxia desde Guitiriz (Lugo), en imaxe tomada grazas a unha cámara réflex moderna acoplada a un telescopio. Percibimos o núcleo máis brillante, certa estrutura de brazos espirais e dúas nebulosas arriba e abaixo que son outras dúas galaxias máis pequenas, satélites de Andrómeda, que a escoltan na súa viaxe polo cosmos. Foron precisas 20 imaxes de 30 segundos de duración cada unha, realizadas cunha cámara réflex Sony ILCE A7S acoplada a foco primario nun telescopio Newton F5.
Porque todo se move, tamén o noso coñecemento sobre o universo vai mudando co tempo.
Esta imaxe forma parte das páxinas do noso Calendario Ceos Galegos 2018.
8 comentarios en “Un borrancho no ceo”
Os comentarios están pechados.