Ardora así na terra como no ceo, premio do xurado

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on telegram

Créditos da imaxe: Alfredo Madrigal

Luces no ceo, entre as nubes. Luces no mar, entre as augas. O de arriba son estrelas. O de abaixo son algas. A ardora.

Milleiros de microalgas fotosintéticas da clase dos dinoflaxelados son as responsables das luces submarinas. Teñen uns órganos internos chamados escintilóns, onde amorean moléculas que ao se oxidaren alumean nunha reacción química semellante ao dos vagalumes. Actívanse coa vibración e os trocos bruscos de temperatura, mantendo un ritmo circadiano. Aínda non está ben establecida a súa función aínda que unha das hipóteses dominantes é a de “alerta ladróns”; evitaría seren consumidas por pequenos crustáceos de abdome transparente que, de facelo, serían visibles para os depredadores. O espectáculo destas algas da lugar ao mar de ardora, buscado polas frotas pesqueiras pois adoita estar cheo de peixes alimentándonse. Unha fermosura que recibe denominacións poéticas como a de “bágoas azuis” na China. Sinxelo de ver en toda a costa especialmente no verán, resulta máis salientable en imaxes de longa exposición.

No ceo o aire brilla en verde. É a luminescencia nocturna que ben poderíamos chamar “ardora celeste”. As moléculas de aire alumeadas polo sol durante o día son ionizadas. Tralo solpor reemiten os fotóns captados creando ese brillo verdoso, difícil de ver a simple vista pero que se pode captar en imaxes de longa exposición. As moléculas implicadas poden ser de osíxeno, nitróxeno e óxido nítrico.

Esta imaxe mereceu o terceiro premio do xurado na categoría de paisaxes celestes no noso concurso anual, e ben merecido. Porque é unha imaxe que reúne tantos elementos que raro é o fotógrafo que non deveza tela na súa colección. E os cantís de Loiba (Ortigueira, A Coruña) sempre son moi agradecidos.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on telegram

Poderías gostar de...

Xa é primavera nos Ceos Galegos

Xa chegou a primavera ao hemisferio norte, o outono ao hemisferio sur. O equinoccio da primavera é un evento astronómico preciso que acontece ás 22:24

Un Sol con forma de estrela

Nalgunhas fotos o Sol parece unha estrela. Porque é unha estrela. De feito, os anglosaxóns aplícanlle un nome un tanto reiterativo: “sunstar” ou “sunburst”. Estamos

Forzas do ar, terra, mar e lume

Disque nesa pedrafita conflúen todas as forzas do Cosmos. Eis o fito de nome Marco do Vento, sen dúbida moi acaído. O lugar é senlleiro;

Procura

Subscríbete!

Ceos Galegos 2023